પ્રાતઃકાળે અગાસીમાં
રાખેલ કુંડામા ખીલેલાં
એક ખુબસુરત ગુલાબને
સ્પર્શ કરતાંજ
ટેરવાં પર ઝાકળની
ભીનાશ આવી જાય છે
અને અચાનક જાણે
મને ઠોકર વાગે છે
ને હું ખાબકી પડું છુ
ઊંડી
ઊંડી
ઊંડી
બેવફાઇની
ગુનાહિત ખીણમાં.
વિનોદ નગદિયા (આનંદ)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો