સપનામા કોઇ મુજને હવે મળતું નથી,
ખામોશ છે હ્રદય હવે ખળભળતું નથી.
ખટકે છે આંખમાં સતત આ દરિયો મને,
પાંપણથી અશ્રુ પણ કદીય ઢળતું નથી.
પગરવનું બીજ જ્યાં કદી રોપી ગયા છે એ,
ધરતીનું કેમ ક્ષેત્ર એ હવે ફળતું નથી ?
કાગળમાં બૂમો પાડું છુ આદત મુજબ હજી,
કાગળનું પોત પણ હવે સાંભળતું નથી.
સળગાવી જાતને સદા ફરતો રહું છું હું,
જીવન છતાંય કેમ પણ ઝળહળતું નથી.
વિનોદ નગદિયા (આનંદ)
ખામોશ છે હ્રદય હવે ખળભળતું નથી.
ખટકે છે આંખમાં સતત આ દરિયો મને,
પાંપણથી અશ્રુ પણ કદીય ઢળતું નથી.
પગરવનું બીજ જ્યાં કદી રોપી ગયા છે એ,
ધરતીનું કેમ ક્ષેત્ર એ હવે ફળતું નથી ?
કાગળમાં બૂમો પાડું છુ આદત મુજબ હજી,
કાગળનું પોત પણ હવે સાંભળતું નથી.
સળગાવી જાતને સદા ફરતો રહું છું હું,
જીવન છતાંય કેમ પણ ઝળહળતું નથી.
વિનોદ નગદિયા (આનંદ)
2 ટિપ્પણીઓ:
સરસ!
Thanks Pathakji
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો