કારણ વિના પણ કોઈ દિ' રોવાઈ જાય છે,
દર્પણ કદી જો ધ્યાનથી જોવાઈ જાય છે.
દર્પણ કદી જો ધ્યાનથી જોવાઈ જાય છે.
સંયમ તણી આ ગાંઠ ને છેડો નહીં તમે,
મખમલ સમી સહુ લાગણી ઢોળાઈ જાય છે.
ડાઘાં પડે જે દિલ ઉપર કોઈની હાયથી,
બે ચાર આંસુઓથી કયાં ધોવાઈ જાય છે !
સપના અમારા આમતો બહુ સાવધાન છે,
પણ આ નગરમાં હાલતાં ખોવાઈ જાય છે.
છાતીના પાટીયા જો બહુ ભીંસાઈ જાય છે,
કોઈ ગઝલ તો ગેસ થઇ ઊભરાઈ જાયછે.
અવસાદની ગઝલો લખી એ જિંદગી નથી,
કારણ વગર "આનંદ" વગોવાઈ જાય છે.
વિનોદ નગદિયા (આનંદ)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો