અછડતું અડીને ચાલી ગઈ એ,
અડપલું કરીને ચાલી ગઈ એ.
આવીને બેક્ષણ આંખોમા આખર,
અશ્રુઓ ભરીને ચાલી ગઈ એ.
ભોળા ભલા દિલને અણજાણ રાખી,
નઝર પણ ઉતારીને ચાલી ગઈ એ.
ખરેખર તો કોનો ગુનો એ હતો ને,
કોને માફ કરીને ચાલી ગઈ એ.
ઉદાસ હૈયાને થોડો તો થોડો,
"આનંદ" ધરીને ચાલી ગઈ એ.
વિનોદ નગદિયા (આનંદ)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો