ગઝલમાં જ કાયમ મળે છે મને તું,
પછી દાદ થઈને કળે છે મને તું.
પછી દાદ થઈને કળે છે મને તું.
ભલે તારી સાથે ન બોલું જીવનભર,
છતાં કાન દઈ સાંભળે છે મને તું.
ભરાયે જો ડૂમો તને યાદ કરતાં,
તરત આંસુ રૂપે ફળે છે મને તું.
હશે તો હશે એ સમયની ગદ્દારી,
ને નિ:શ્વાસ માં કાં દળે છે મને તું.
આ ચહેરો નીહાળી કહેશે કોઈ પણ,
ઉદાસીમાં કેવી ભળે છે મને તું.
વિનોદ નગદિયા (આનંદ)
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો